Afstand van elkaar houden, niet knuffelen of zoenen, geen hand geven. En dat allemaal als er een geliefde is overleden! Het is voor de rouwende familie en vrienden een hard gelag, en toch is iedereen ervan overtuigd dat het goed is om die afstand te bewaren.
Als uitvaartbegeleidsters komen wij dagelijks in deze hartverscheurende situatie. Hoe begeleid je mensen als je hen niet persoonlijk mag spreken? Als de contacten telefonisch blijven en als in crematorium of op begraafplaats de onderlinge afstand letterlijk groot is.
We proberen alle emoties te begrijpen en deze linksom of rechtsom op een waardige manier tot uiting te laten komen. Want dat is wat nodig is: het tonen van medeleven en het uiten van verdriet. Door inlevend en tegelijkertijd daadkrachtig te zijn worden besluiten genomen die een familie in normale omstandigheden nooit zou nemen: slechts 30 mensen uitnodigen voor een afscheidsbijeenkomst in het crematorium. Maar … doordat de creativiteit van een familie en vriendenkring niet stopt ontstaan er nieuwe rituelen: de vriendenkring staat – 5 meter van elkaar – langs de weg waar de rouwauto met de overledene langsrijdt. Ze houden allemaal een bloem omhoog als laatste groet.
Of de familie die met 12 personen bij elkaar komt in het crematorium en daar toch een complete kerkdienst ten afscheid houdt. Met een echte orde van dienst, met samenzang begeleid door een dwarsfluit, met een mooie overweging door de predikant, met Bijbellezing door goede vrienden, door gezamenlijke stilte op gepaste afstand rondom de kist. Het is anders dan de bekende kerkdienst in de eigen kerk met alle vertrouwde mensen. En toch was deze bijzondere afscheidsviering helemaal af. Een van de aanwezige vrienden merkte op: “ik heb de normale kerkdienst niet gemist. Het was helemaal goed zo”. In moeilijke tijden ontstaan creatieve oplossingen.