Op 1 maart was het “Nationale complimenten dag”, een dag waarop aandacht werd gevraag voor “het geven van een compliment” dat het fijn is een vriendelijke woord te horen. Maar ook om even stil te staan bij wat een compliment met jou doet en hoe je daar dan mee om gaat.
Als je daar dan eens even over nadenkt dan bekruipt jou het gevoel dat het eigenlijk wel heel bijzonder is dat je mensen moet attenderen op het geven van een compliment, een vriendelijk woord, positieve aandacht voor elkaar. Want zou dat niet vanzelfsprekend moeten zijn? Het is een kleine moeite, en geeft de ander het gevoel van waardering, van gezien worden.
Misschien zouden we in het verlengde hiervan eens een “Dag van rouw” moeten benoemen, want bemoediging geven aan iemand die een verlies heeft geleden, is voor veel mensen een stuk moeilijker! Het voelt als “beladen” want wat zeg je wel, en wat zeg je niet? Wat als diegene dan verdrietig wordt door jouw woorden? Onzekerheden die er niet zouden moeten zijn.
Een dag waarop je stil staat bij wat “verlies” met jou zou doen, maar vooral ook waar zou je dan behoefte aan hebben? Als je zelf geen verlies hebt meegemaakt is het moeilijk om je daarin te verplaatsen maar je kunt het proberen door er in ieder geval even over na te denken.
Ongetwijfeld kom je dan tot de conclusie dat je dan behoefte zou hebben aan persoonlijk aandacht van de mensen die dicht bij jou staan. En in welke vorm dat dat zou zijn, is minder belangrijk. Het gaat erom dat ze oprecht belangstelling voor jou hebben, jou niet ontlopen of stilletjes voorbijgaan. En dan kun je zelf aangeven waar je wel en niet over wilt praten, of je het verdriet wel of niet wilt laten zien, of je je gevoelens wel of niet wilt delen.
Met die gedachte kun je misschien proberen om contact te zoeken met diegenen die een verlies hebben geleden. Want als je open staat voor de ander, dan voel je waar hij of zij behoefte aan heeft. Dan spreek je van “mens tot mens” met elkaar met woorden die uit jouw hart komen, woorden met meer betekenis zijn nergens te vinden.
Betrokken woorden, oprechte aandacht, die net zoveel warmte geven als het geven van een compliment.