Eigenlijk beter gezegd: een afscheid met een ziel. De ziel, de essentie van een persoon is dan zo voelbaar aanwezig bij het afscheid. Voelbaar in de sfeer van het afscheid, de gekozen locatie, de muziek en gesproken woorden.
Niets was standaard, alles was ‘ingekleurd’, passend bij het leven van Jelly. In het voorbereidende gesprek met Jelly en haar kinderen was het al snel duidelijk, samen hadden ze al ideeën over de invulling van het afscheid. Jelly, een bewust levende en wijze vrouw had samen met haar twee dochters en zoon haar levenseinde besproken. Twintig jaar geleden was haar man Joop plotseling overleden. Haar leven was verder gegaan, zij had zich ontwikkeld tot een krachtige vrouw en moeder. Vorig jaar werd bij aanhoudende klachten de diagnose vastgesteld, Jelly was ongeneeslijk ziek.
Jelly lag op bed in de serre van haar huisje, met een verzwakt lichaam en een heldere geest. Ze wilden heel veel zelf doen en al pratend reikte ik hen ideeën aan, gaf ik advies en benoemde ik de mogelijke gevolgen van voorgestelde plannen. Marike en Linda, de oudste dochters, dachten actief mee, Henk, de jongste zoon luisterde vooral. Hij had zichtbaar moeite met het afscheidsproces van zijn moeder.
Jelly overleed in de vroege ochtend op een zonnige dag in juni. Samen met de kinderen heb ik haar lichaam verzorgd en werd ze opgebaard op het bed in de serre. Plannen die er al waren werden verder uitgewerkt en vormgegeven. We maakten een kaart, mensen werden uitgenodigd om thuis afscheid te nemen. Op de dag voor de uitvaart werd Jelly in de uitgezochte wilgentenen mand gelegd. Zo was er tijd en ruimte om te wennen aan deze volgende stap in het afscheid. Henk had een busje gehuurd en op de dag van de uitvaart brachten Marike, Linda en Henk haar samen naar de Natuurbegraafplaats. Onder de kapschuur en de bijgeplaatste tent genoten de genodigden van een uitgebreid lunchbuffet. Samen met een hapje en drankje, rondom Jelly, werd er naar muziek geluisterd, werden herinneringen opgehaald en werden woorden gesproken. Huiselijk, ongedwongen, het voelde bijna alsof Jelly zelf hierbij aanwezig was.
Na het ongedwongen samenzijn droegen Marike, Linda en Henk en hun partners samen de mand naar het graf. Genodigden liepen mee over het zonnige bospad, neef Kees begeleidde de tocht met gitaarspel. Licht, zonnig, met een traan en een lach. Ook voor de gasten was het zo’n Jelly-afscheid.
Juist bij families die ‘alles zelf willen doen’ is onze uitvaartbegeleiding coachend, adviserend en ondersteunend. Wij bewaken de gehele logistiek op zo’n manier dat mensen zelf de regie houden, hun eigen ‘kleur’ aan het afscheid geven en zichzelf kunnen zijn en blijven.